Op zoek naar oplossingen voor planologische schaduwschade
Dit onderzoek gaat over schaduwschade. Deze schade ontstaat gedurende de zogenoemde ‘schaduwperiode’. In deze periode verkeren omwonenden of ondernemers in afwachting van de daarvoor benodigde definitieve planologische besluitvorming in onzekerheid omtrent de verwezenlijking van ruimtelijke of infrastructurele projecten. Door indicatief overheidshandelen (daarbij kan onder andere gedacht worden aan de publicatie van officieuze beleidsvoornemens, structuurvisies, schetsen en ontwerpbesluiten) hangen deze toekomstige, onzekere planologische ontwikkelingen in de schaduwperiode boven de markt, waarbij zij al een negatief effect kunnen hebben op de waarde van onroerende zaken. Deze schade komt echter alleen voor vergoeding in aanmerking op het moment dat de door het indicatieve overheidshandelen aangekondigde besluitvorming daadwerkelijk is vastgesteld en in rechte onherroepelijk is geworden. Tot die tijd is sprake van onvergoedbare schaduwschade.
Zowel de praktijk als de wetenschap erkent breed dat de onvergoedbaarheid van schaduwschade een ernstig probleem is. Een oplossing is dan ook wenselijk. De wetgever heeft met de komst van de nieuwe Omgevingswet de kans de problematiek aan te pakken, maar heeft dit niet gedaan. Sterker nog, het lijkt erop dat de problematiek met de komst van de Omgevingswet zelfs wordt vergroot.
In dit onderzoek is niet alleen bekeken waardoor schaduwschade ontstaat, maar zijn ook verschillende oplossingsrichtingen voor de schaduwschadeproblematiek geïnventariseerd.
Sarah Deaney werkt als advocaat bij Pels Rijcken. Zij houdt zich in haar dagelijkse praktijk onder meer bezig met het overheidsaansprakelijkheidsrecht. Deze scriptie heeft zij geschreven ter afsluiting van haar master Staats- en bestuursrecht aan de Universiteit Leiden (2018-2020). De scriptie is bekroond met de Scriptieprijs van het Instituut voor Bouwrecht in de categorie Publiekrechtelijk Bouwrecht (eerste prijs).
